zawodowcowy

flavia

-owszem, ale nigdy wszystko razem. - podrapała się po brodzie. - umiesz gotować?

Leon

-umiem obsługiwać mikrofalówke

flavia

-chociaż coś. - rzuciła buty w kąt. - ja kiedyś zupkę z paczki przypaliłam... - parsknęła śmiechem na ów wspomnienie.

Leon

wszedł do kuchni
-to co jemy????

flavia

a ona za nim. ;o
-a co mi proponujesz podać? ach, ja jestem gościem więc ty moim sługą, o panie. - usiadła na parapecie. taka faza.

Leon

niech nie wyleci bo okno otwarte
-hmm mamy pomidory,jajka,ser,mleko,oliwki,moze omlet??

flavia

machała nogami, tylko. - aha, ale jajka na noc są niedobre.

Leon

-to będzie bez jajek

flavia

-omlet bez jajek? chcę to widzieć. - uśmiechnęła się na widok kocura co do kuchni właśnie wszedł.

Leon

-dobry kucharz ugotuje coś pysznego z niczego,jak Ci będzie smakowało będzies zmogła mi mówić Pascal-wziął sie do gotowania smazenia i te pe

flavia

-okej, jak na razie jesteś mistrzem w przepychaniu rur. - zagryzła wargę. aha, żeby się nie roześmiać.

Leon

-uznaje to za komplement-szepnał znad pomidorów

flavia

-i zabijaniu starszych kobiet na ryneczku. - dodała potem, ale to już stojąc za jego plecami.

Leon

-nie zabiłem jej rurka ją drasneła tylko

flavia

-yhy, a ja jestem ślepa. - oparła aż w przypływie zadumy brodę na jego ramieniu, ale dalej stała za nim. wiemy jak to wyglądało? i na jego dłonie się patrzyła, jak pomidory kroił.